Een jaar later...
Mei 2023
Ondertussen ben ik reeds 4 keer naar Zweden geweest. Ik voel me al volledig thuis in Alstermo én in ons huis. Het is elke keer echt 'thuis komen'.
Dat vinden ook de vriendinnen die ik reeds meenam naar onze 2de thuis. Ze genoten met volle teugen van Zweden en het huis.
Maar tijdens mijn laatste verblijf doken er een paar kleine probleempjes op die ik zo snel mogelijk wou oplossen. Dus besloten Pascal en ik om er in mei een weekje tussenuit te knijpen en naar Zweden te gaan.
We nemen contact op met de loodgieter om onze was/droogcombinatie te komen aansluiten, alsook een nieuwe kraan te installeren. De schoorsteenveger moest komen om een vogelnest in de schouw te verwijderen en E.O.N. wil onze nieuwe elektriciteitsmeter komen controleren. Er waren her en der problemen met de slimme tellers... maar de onze bleek slim genoeg en dus niet defect te zijn.
Ondertussen maken wij van de nood een deugd en besluiten we om ook nog wat te werken.
Ik wil de inkom en de farstubro aanpakken terwijl Pascal hem op zijn ladugård stort. Alweer is het hier heel warm om buiten te werken. Word Zweden het nieuwe zuiden?
Bij aankomst beginnen we onmiddellijk met onze tuinmeubeltjes voor het bovenste terras in elkaar te steken. Zo kunnen we alvast genieten van een fika of aperitief op ons zonovergoten terras.
Maar niet te lang rusten... er moet gewerkt worden!
Onkruid en mos verwijderen en schilderen lijkt zwaarder te zijn voor onze rug dan we gedacht hadden, dus op tijd rust inlassen, blijkt toch nodig te zijn. Een ideale manier om te ontspannen is de natuur intrekken. En zo proberen we elke dag een wandeling in de buurt te maken. De werkzaamheden gaan door. In de voormiddag proberen we zo veel mogelijk te doen omdat het dan nog vrij fris is. Pascal gaat door met schilderen en ik blijf maar mos verwijderen. Elke dag zet ik ook een nieuw laag verf op ons farstu terras.
Een goed evenwicht tussen werk en ontspanning is belangrijk.
We gaan op uitstap naar Kosta waar we de nieuwe tentoonstelling in The Art Gallery gaan bezoeken. Echt de moeite waard. Hoe prachtig kan glaskunst toch zijn! Onderweg naar huis kopen we nog wat gerief om te verven. Thuis is het dan tijd voor aperitief. Na het eten verft Pascal nog wat verder; dan is de zon weg van het tuinhuis en wordt het daar alweer wat frisser.
Naarmate de week vordert, wordt ons tuinhuis alsmaar mooier. Mijn inkom is ook onkruid- en mosvrij en in mijn bloemenbakken staan nu mooie plantjes. Onze farstubro is netjes geschilderd en onze tafel met stoeltjes staat daar. Nu hebben we er een gezellig (afgesloten) plekje bij om bijvoorbeeld te ontbijten, te eten, fika te houden of gewoon gezellig in een boek te lezen. Aangezien ik sneller klaar ben, help ik Pascal nog met schilderen. Ik hou me vooral bezig met de deuren een nieuw kleurtje te geven.
En al zeg ik het zelf... het resultaat mag er zijn!
Ergens op een middag hebben we nog wat tijd over een leuk moutainbike ritje in de buurt.
Bijna tijd om naar huis te gaan. Maar niet zonder eerst met volle teugen te genieten van wat we weer gerealiseerd hebben. Nu is onze 'thuis' echt af... denken we toch!
Of toch niet, want slechts de helft van de ladugård is geschilderd. Dus pascal weet reeds wat te doen deze zomer.
En binnen hebben we nog wat spulletjes nodig om het écht af te maken. Maar daarvoor hang ik af van wat de loppis me te bieden zal hebben.
Maar voor nu zit het er al weer op....
 |
Ik keek en zag dat het goed was.
|
